De EW Nederlander van het jaar 2014: Aboutaleb.

In mijn nooit aflatende zoektocht naar het geheim van goed leiderschap, las ik met belangstelling het artikel over Ahmed Aboutaleb, burgemeester van Rotterdam, die door Elseviers Weekblad werd uitgeroepen tot de Nederlander van het jaar 2014. Wat is het geheim van deze burgervader, die nu zo’n 6 jaar de burgemeesterszetel van deze havenstad bekleedt?

Hij heeft een unieke manier van besturen. Onder zijn leiding is er veel gebeurd in Rotterdam. Qua architectuur staat Rotterdam helemaal opnieuw op de kaart, de stad heeft afscheid genomen van haar negatieve imago en komt steeds vaker positief in het nieuws. Hij heeft in de stad een sfeer van optimisme gecreëerd. Hoe heeft hij dit gerealiseerd?

Aboutaleb groeide uit tot het boegbeeld van Rotterdam. Hij spant zich enorm in voor deze stad, voor het bedrijfsleven. Zijn inspanningen voor de ontwikkeling van het centrum worden geprezen.

De analyse van deze burgervader komt toch vooral bij een aantal persoonlijkheidskenmerken die van belang zijn voor goed leiderschap. Hij is moedig, slim, pragmatisch, een voorbeeld, intelligent. Aboutaleb spreekt heldere taal en voert beleid dat iedereen begrijpt. Hij is integer, zoekt de publiciteit niet, is geen pleaser en is makkelijk toegankelijk. Hij is altijd duidelijk, kan ook hard zijn en is enorm toegewijd aan zijn burgemeesterschap en aan de stad Rotterdam.

Aboutaleb heeft een groot doorzettingsvermogen en is keihard voor zichzelf. Als immigrant heeft hij zich niet bij zijn situatie neergelegd, maar heeft hard gewerkt om vooruit te komen en heeft met zijn talenten gewoekerd. Zijn levensles is, zoals hij zelf zegt: ‘Blijf om je heen kijken, verbreed je horizon, maar leef ook, want je weet niet of je er morgen nog bent’. Hij draagt dan ook uit dat je zelf  verantwoordelijk bent voor je kansen. ‘Benut je talent!’ Bijzonder dat hij het geslaagde voorbeeld is van een immigrant die zonder concessies te doen aan zijn cultuur en geloof – hij is belijdend moslim – carriére heeft gemaakt.

Aboutaleb is niet heel joviaal of spontaan, meer wat gereserveerd en onderkoeld. Hij blijft wat op afstand en laat zich niet gaan. Hij zoekt naar oplossingen en zet mensen in hun kracht. Hij zegt niet:  ‘Ik neem dat mee, we gaan erover nadenken’, maar hij zegt: ‘Waarom begin je niet morgen, wat houdt je tegen’. En dan probeert hij belemmeringen op te ruimen die ontwikkeling in de weg staan. Hij communiceert dat  de stad er niet alleen voor jou is, je moet als burger ook iets terug doen.’

Wat de inhoud van zijn werk betreft, ziet hij twee grote uitdagingen voor de Rotterdam: het onderwijs en de economie. De kracht van de stad zit in de jongeren, dat zijn voornamelijk allochtone jongeren. Er is te weinig geschoold personeel. Daarom moet het onderwijs over de hele linie omhoog. De stad kan de economische ontwikkelingen alleen bijhouden als ze blijft investeren in onderwijs.

Politiek gezien laat hij zich niet vangen in de klassieke  links-rechts tegenstelling. Hij ziet de burgemeester als een burgervader en directeur. ‘Die is als de CEO van een groot bedrijf en doet wat hij moet doen: soms repareren, soms onderhouden, soms koers zetten’.

Aboutaleb is een goede burgemeester. Zijn opvoeding – door zijn grootvader – zijn levensgang, intelligentie, drive en veel mooie persoonlijke eigenschappen, hebben hem gemaakt tot wie hij is. En dat is vooral ook zichzelf. Het is een authentieke leider, die zich dienstbaar weet aan zijn taak en aan zijn stad. Openheid betracht, vertrouwen uitstraalt en visie heeft voor zijn stad Rotterdam.

Bij z’n installatie werd gezegd: ‘In Rotterdam ben je geen burgemeester. In Rotterdam word je burgemeester’. Nu dat is hem gelukt.

N.a.v. Liesbeth Wytzes, De baas van de stad, Elsevier Weekblad, 13 december, 2014.