De leefRegel van Rens 1
Daar sta je dan. Uitgerangeerd. Alles raast door. Maar ik word stilgezet. Een nare lichamelijke hapering zorgt ervoor dat ik binnen zes dagen, drie keer bij de HAP en twee keer bij de huisarts zit. Mijn leven gaat even off line. Maar deze stilstand is geen achteruitgang. Integendeel. Ik kom tot reflectie: de lichamelijke hapering staat niet los van mijn manier van leven. Ik ben weggeraakt van mijn leefregel, mijn opvattingen over hoe ik moet leven en werken.
Als je in een sloot veel beweging veroorzaakt, door er met een stok in re rommelen, wordt het water ondoorzichtig. Wolken modder en zand stijgen op. Je kunt de bodem niet meer zien. Als je niets doet en rustig wacht, daalt het weer neer, krijg je zicht. Je ziet de bodem, wegschietende visjes, planten.
Zo voelt het. Mijn leven is te vol geworden. En daarmee ondoorzichtig. Diffuus. Verdeeld tussen van alles en nog wat. Inspiratie lekt weg. Ik ben moe en soms zelfs uitgeput. Het werk kost me veel energie. Ik laad niet op, maar blijf geven. En nu sta ik stil. Het stof dwarrelt neer. Ik krijg ruimte in mijn hoofd. Helderheid van geest. Er komt ruimte voor nieuwe creatieve ideeën.
En ik stel me de belangrijke vraag: Waar ben ik mee bezig? Was dit de bedoeling? Waardoor ben ik van het pad afgeraakt? Waar zijn mijn ideeën gebleven over hoe je moet werken en leven? Over: In balans moet blijven. Je ziel levend houden. Je bronnen van inspiratie moet opzoeken.
Ik wil terug naar mijn leefRegel
Ik wil terug naar mijn leefregel. Dat is mijn voornemen. En ik wil dit delen met anderen. Vandaar dit blog en wat er nog volgt. Om te delen, gesprek te krijgen met anderen, die hiermee ook ervaring hebben. Om van hen te leren. Mezelf erdoor te verrijken. Alleen ga je sneller, samen kom je verder. Voel je vrij om te reageren. Ik waardeer dat. Kan, indien gewenst, ook in persoonlijke berichten.
In de serie Shtisel – kom ik vast nog op terug – zegt een rabbi: ‘Er is een weg die kort lijkt, maar toch lang is. Er is ook een weg die lang lijkt, maar toch kort is.’ De korte route is, zo snel mogelijk terug naar het oude patroon, overgaan tot de orde van dag. Business as usal. De lange route is, proberen vanuit dit momentum terug te gaan naar hoe ik het eigenlijk zou willen. Ik kies nu voor de tweede.